به گزارش “پایگاه اطلاع رسانی کاروانسرا”؛سالانه ۶ میلیارد و۶۰۰ میلیون متر مکعب در بخش کشاورزی،۲۸۰میلیون مترمکعب در بخش شرب و ۷۰میلیون مترمکعب در بخش صنعت استان کرمان آب مصرف می شود و طبق پیش بینی های صورت گرفته ظرف ۱۰ یا ۱۵ سال آینده شمال استان کرمان خالی از سکنه می شود!

متاسفانه به دلیل مصرف بی رویه و نادرست که در چند دهه اخیر در بخش های مختلف و به ویژه در بخش کشاورزی داشته ایم،منابع حیات بخش شهرستانمان و بخصوص منابع آب زیر زمینی از نظر کمی و کیفی در معرض خطرات جدی قرار گرفته است چنانچه اگر با آگاهی و حساسیت ،مصارف خود را در بخش های مختلف کشاورزی و شرب و صنعت را کاهش ندهیم،این منابع دیگر در دسترس نخواهد بود

کاهش بارندگی در چند سال اخیر در شهرستان راور و کم شدن میانگین بارش سالانه موجب کاهش سطح آب های زیر زمینی شده است بطوری که در ماه گذشته  در یکی از مناطق دشت راور که احتمال وجود آب در آن منطقه محرز بود پس از حفاری ۱۸۰ متر هیچ آبی پیدا نشد که این موضوع نشانده دهنده یک خطر بزرگ برای شهرستان راور است.

از آنجایی که شغل اکثر مردم راور کشاورزی است و از طرفی برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی بخصوص در بخش کشاورزی، پیامدهای جدی زیر را برای شهرستانمان به همراه دارد:

۱-اتمام آب موجود در این منابع و تخریب همیشگی آنها که متاسفانه شاهد چنین موردی در شهرستان راور هستیم.

۲-شور و غیره قابل استفاده بودن منابع آبی در اثر حرکت آب های شور به سمت آب های شیرین که در این مورد هم متاسفانه آب شرب شهرستان راور از کیفتش روز به روز کاسته می شود.

۳-نیاز به تامین و انتقال آب از مناطق دوردست با هزینه های خیلی زیاد که در این مورد هم خبرهایی از پروژه انتقال آب خلیج فارس به استان کرمان به گوش می رسد که مطمئنیم با وجود شهرستان های صنعتی و پرجمعیتی همچون کرمان،رفسنجان،سیرجان و زرند آبی نصیب ما راوری ها نخواهد شد.

حال آنکه بیشترین مصرف آب شهرستان راور در بخش کشاورزی است و تاسف‌بار این است که هنوز بیش از ۹۰درصد باغات ما با روش غرقابی و سنتی آبیاری می‌شود و بارها شنیده و دیده ایم که در شهرستان های پسته خیز استان کرمان با یک‌ سوم برداشت آب،در هر هکتار، دو تا سه تن پسته برداشت می‌کنند در حالی که بیشتر کشاورزان ما،سه برابر آن به زمین آب می‌دهند اما هکتاری ۴۰۰ کیلو هم برنمی‌دارند!که این موضوع وظیفه متولیان امر کشاورزی شهرستان بخصوص جهاد کشاورزی را بیشتر می کند که با اطلاع رسانی و آموزش های لازم به کشاورزان در جهت رفع این مشکل و معضل تدابیری بیندیشد.

از طرفی باید بپذیریم تا زمانی که مردم مسئولین را همراهی نکنند، هر طرح و برنامه‌ای هم شکل گیرد،روی کاغذ می‌ماند.مردم هم بدانند اگر با مسئولین همکاری نکنند آینده بسیار اسفناکی خواهیم داشت.

من اگر بنشینم تو اگر بنشینی چه کسی برخیزد  /    من اگر برخیزم تو اگر برخیزی همه برمی خیزند

انتهای پیام/