به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کاروانسرا؛ ای پیام آور صلح و رحمت…چقدر امیدمان دادی که بهترین بندگان آنانند که در عصری زندگی. می کنند که ما را ندیده دوست میدارند و بر ایمانشان میمانند،
ای پدر امت، رسیده ایم به آنجایی که نگاه داشتن ایمان از نگهداری زغال افروخته در کف دست دشوارتر شده…نمیدانم صبح که مسلمان بیرون میرویم، آیا شب نیز مسلمان به خانه باز میگردیم یا نه…
اصلا قصه ذلالت و گمراهی امت از همان لحظه ای آغاز شد که هنوز بدن مطهر شما در خاک آرام نگرفته بود، دنیا دوستان در گوشه ای دعوی خلافت و ریاست داشتند…
از آنجا شروع شد و امروز کلافی سردگم تر و پیچیده تر از پوچی و گمراهی و جهالت را در خود می بیند.
مردهای زن نما و زن های مرد نما را که جاهلیت مدرن را در جامعه امروزی رقم زده اند و خیل افسار گسیختگان لهو و لعب را که انسانیت شان را فراموش ساخته اند و خوی حیوانی را پیش گرفته اند…
آنان که شاید جسم دختران شان را در خاک نمیکنند؛ اما کرامت زن و زنان را در گورستان شهوت و شهوت رانی شان دفن کرده اند…
اینجا هر کس برای خود پیامبری شده است و آیینی آورده…و چقدر این روزها راه دشوار و زندگی سخت شده…محمد دل غار حرا برای بانگ صدایت تنگ شده است…
رحلت رسول مهربانی ها بر همه تسلیت باد..
یادداشت از مسعود کمساری

انتهای پیام/