به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کاروانسرا؛ باز هم حادثه و باز هم مرگ یک همنوع و هموطن دیگر در محور مواصلاتی راور_دیهوک شب گذشته اتفاق افتاد و واژگونی یک دستگاه پراید در این محور منجر به مرگ یک نفر و مصدومیت ۵ نفر دیگر شد.

اما حادثه و مجروحیت و کشته شدن هموطنانمان و بخصوص زائرین علی بن موسی الرضا(ع) قصه تکراری و تلخ جاده راور دیهوک است.

با وجود قدمت تاریخی و اهمیت محور مواصلاتی راور به شرق کشور بویژه مشهد مقدس و حتی افغانستان و آسیای میانه حقیقتاً در حق این مسیر مهم ارتباطی در سال های اخیر که تعریض و دوبانده کردن و بهبود و رفع نقاط حادثه خیز جاده ای با توجه به افزایش خودروهای سبک و سنگین در اولویت کار دولت ها قرار گرفته است، کوتاهی زیادی به چشم می خورد؛و هرگز به حق واقعی خود نرسیده و حتی همطراز دیگر جاده های ترانزیتی هم رشد نکرده است!

حقیقت تلخی که بی تفاوتی و کوتاهی در قبال آن تنها به قیمت تضییع حق یک شاهراه بزرگ تاریخی تمام نشده بلکه با کمال تأسف باید اعتراف کنیم که مسیر راور به دیهوک بنا بر آمارهای منتشر شده یکی از محورهایی است که در سطح استان کرمان و خراسان جنوبی و حتی کشور دارای حوادث دلخراش و تلفاتی است که به لحاظ کمی و کیفی هشدار دهنده می باشد.

در چند سال اخیر تصادفات متعدد و کشته های این محور ،حادثه دیدگان را متحمل صدمات جبران ناپذیر معنوی و مادی بسیاری کرده است.

به راستی شنیدن خبر خروج خودروهای سواری متعدد از جاده بدلیل عدم وجود شانه راه و عرض کم و برخورد خودرو ها با هم و یا برخورد با دیواره بتونی پل ها بعلت عدم استاندارد و فقدان خطوط و علائم هشدار دهنده و بی کیفیتی آسفالت و چاله های متعدد و عدم وجود مکان مناسب برای استراحت مسافران در این مسیر کویری که منجر به تصادفات و واژگونی های مرگبار می شود خود نمی توان تلنگری به مسئولان وارد کند!؟

و یا شنیدن واژگونی خودرو و انفجار آن در شرایطی که پدر و مادری خود را به زحمت از وسیله نقلیه خارج کرده اند ولی سه دختر خانواده بعلت باز نشدن درهای خودرو زنده زنده و بصورت تدریجی جلوی چشم والدین مجروح و ناتوان خود سوخته و خاکستر شده اند، چه امنیت روانی برای مردم بدنبال خواهد داشت؟ واقعاً بر والدین بیچاره آنها چه گذشته است که بعلت جنون و عدم تعادل روانی راهی تیمارستان شهید بهشتی کرمان شده اند.(حادثه ای که در همین چند سال گذشته اتفاق افتاد و نمونه مشابه آن را نیز در همین سالیان داشته ایم)

آیا شنیده اید که در این جاده خودروهای سواری که اکثراً حامل خانواده و زائر امام رضا(ع) هستند واژگون شده و کودکی از داخل خودرو به بیرون پرت و جان بسپارد ویا به نحوی خودرو روی بدنش بیفتد که فقط پاهای او از خودرو بیرون باشد و در دَم له شود و فرصت جان دادن هم پیدا نکند.

و چند صد حادثه دیگر که در جای شرح و بیان آنها نیست و این ها فقط مشتی است نمونه خروار، در همین چند ماه نخست امسال و بخصوص فصل تعطیلات تابستان و نوروز ده ها تصادف و واژگونی در این مسیر رخ داده است که در تعداد زیادی از آنها منجر به فوت سرنشین به طرز ناگواری شده است.
و اما قطعا با بی توجهی به این شاهراه حیاتی توسط مسئولین استان کرمان و خراسان جنوبی، باید همچنان شاهد حوادث ناگواری باشیم و به گفته مردم باید این حوادث ناگوار برای خانواده مسئولان اتفاق بیفتد تا به داد دل مردم برسند!؟
و لذا با توجه به اینکه تا کیلومتر ۱۰۵ این محور مربوط به استان کرمان است جای چندین سوال از مسئولین شهرستان و استان است.
چرا برای تکمیل و رفع نواقص و دوبانده کردن جاده های کم ترافیک تر شهرستان های همجوار بودجه کافی وجود دارد ولی برای جاده ای که روزانه بین ۳ تا ۴ هزار خودروی سبک و سنگین از آن تردد می کنند بودجه ای وجود ندارد!؟

مگر استاندار این استان در قبال شهرستان راور مسئولیت ندارد!؟مگر راور در حوزه راه های این استان قرار ندارد!؟؟

مگر نمایندگان این شهرستان چه چیزی کمتر از نمایندگان شهرستانهای همجوار دارند که همواره در طول سال خبر افتتاح مسیرهای متعددی را در استان کرمان می شنویم!؟ و اما در این مسیر ترانزینت نیز باید منتظر گذر چندین هفته دولت یا دهه فجر باشیم تا فقط چند کیلومتری از این مسیر(که گاها از ۱۰ کیلومتر هم تجاوز نمی کند) دوبانده شود و یا روکش شود.

و سخن پایانی اینکه مسئولان شهرستان و استان به گوش باشند که دنیا دار مکافات است و چوب خدا صدا ندارد؛ پایگاه اطلاع رسانی کاروانسرا همه حوادث جاده ای این مسیر «گذرگاه مرگ» را کامل پوشش داده تا مسئولان دلیلی نداشته باشند که از موضوع بی اطلاع هستند. پس قبل از اینکه این بلای خانمان سوز دامن مسئولان و خانواده هایشان را بگیرد بهتر است به وظیفه قانونی خود عمل کنند و تدبیری اساسی بیندیشند.(هرچند که در ارتباط با مسئولین شهرستان دلیل کشتار این همه هموطن در این جاده به تخلفات رانندگان برمی گردد!!! و به گفته بعضی از آنها جاده بی تاثیر است!!!اما حقیقت چیز دیگری است!!!)

انتهای پیام/